| Vrijdag 17 oktober 2003 |
We arriveerden rond 12:45 uur in Zeewolde en gingen direct op zoek naar het Plaza. Het Plaza bleek al snel geen Plaza te zijn. Daar waar we hoopten op een warm, zeg maar subtropisch terrasje, zagen we een open pleintje omringd door de nodige winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Dit mocht de pret echter niet drukken en al snel zaten we in een gezellig barretje onder het genot van een klein pilsje de plannen voor de rest van de dag te bespreken. Daar waren we al snel uit: Pils drinken, Boodschappen doen, Pils drinken, Zwemmen, Pils drinken, Eten, Pils drinken, Feestje bouwen en dan maar zien wat er verder ter tafel komt…. Na de twee rondjes te hebben afgerekend uit de pot, die deze keer direct flink door een ieder met 100 euri werd gespekt, was het dus tijd voor boodschappen.
Gelukkig kon Dani dit jaar zijn Panty-Fetisj onderdrukken en bleven deze in de schappen liggen. Bij het passeren van een potje Olvarit kon hij de verleiding echter niet weerstaan en deze belandde dan ook al snel in het wagentje… Verder werd er natuurlijk weer voldoende voorraad Chips, Ontbijtvocht (melk, sappies), Beleg (boter, kaas en eieren), Pornoboekies, frisdrank en (natuurlijk) Jupiler gekocht. We wilden dit jaar maar gelijk voldoende pils mee nemen en laadde dus 12 kratten Jupiler en 1 kratje Warsteiner (is weer eens wat anders) in de karretjes in… vorig trainingskamp konden we op zondagmiddag nog maar ternauwernood in de winkel terecht om de voorraad van 10 kratten (die al om een uur of 16:00 uur op was) aan te vullen. Dit wilden we dit jaar voorkomen…. Op het moment dat we de boodschappen aan het afrekenen waren (slechts 460 euri) zag de dame achter de kassa de pilsjes voorbij komen. We kregen toen een vreemde opmerking van haar: “Jullie gaan je toch niet bezatten hè jongens… het loopt hier namelijk nog wel eens uit de hand…” Wij??? Ons bezatten??? Al jaren niet meer…. (maar zeker niet minder!)
De huisjesnummers waren doorgeven dus de boodschappen konden worden bezorgd. Het was voor ons inmiddels ook tijd geworden om richting de huisjes te gaan dus de chauffeurs gingen de auto’s van het parkeerterrein halen. Deze bleken niet als enige op dat lumineuze idee te zijn gekomen en ze kwamen dan ook direct in de file voor het hek (welke pas over 10 minuten open zou gaan) te staan. De overige badgasten waren alvast naar de huisjes gaan lopen en kwamen tot de schokkende ontdekking dat we dit jaar geen Luxe huisjes hadden geboekt… eerst dachten we dat we genaaid waren, maar het bleek al snel een foutje van de boeker…
Toen de chauffeurs (die onderweg inmiddels Eric hadden opgepikt) bij de huisjes waren aangekomen volgde enig beraad. Gelukkig hadden we zelf allemaal voldoende handdoeken meegenomen en waren we het er al snel over eens dat we in een huisje zonder vaatwasser ook gewoon een pilsje konden drinken. Het feest kon dus beginnen. “ Vangen!!! ” Al snel vlogen de Flügels door de lucht, werd het pils zo snel mogelijk koud gezet en mogelijk nog sneller weer koud gemaakt. Er werd een lekker stukje muziek opgezet, de tassen werden uitgepakt en de pornoboekjes waren allemaal bezet. Marco was totaal verbouwereerd toen hij tot twee maal toe een meisje in de Penthouse en de Foxy herkende. Nadine en Dyanna zagen er inderdaad erg lekker uit maar dat was voor de rest geen reden om erg opgewonden te geraken. Voor Marco wel. Hij heeft een half uur niets anders gezegd dan: “Ik word gek!! Ik ken die wijven!! Ik word gek!!”…
Het leek dus de hoogste tijd om af te gaan koelen en we besloten dan ook te gaan zwemmen. De wildwaterbaan… nou ja, wild… De waterbaan bleek al snel een leuk (doch regelmatig pijnlijk) tijdverdrijf. Er werd lekker gestoeid en geknuffeld en het BEC lied werd luidkeels meegezongen … BLAUW EN WIT ZIJN DE KLEUREN…. ONS KAN NIETS GEBEUUUHUUURUUUU….. Na het zwemmen had de honger natuurlijk alweer toegeslagen en was het tijd voor een hapje. Het frietkot was al snel gevonden en de kippenvleugeltjes werden massaal besteld. Ook het aantal ‘Bierpunten’, waarmee we konden sparen voor teenslippers of een BeachVollysetje, werd weer opgehoogd. Na het eten snel naar het huisje waar gestart werd met de klaverjascompetitie. Ondertussen waren Woggie en Beppe ook gearriveerd. Walter had een strak schema opgesteld (waar verder niet naar gekeken is) en de roomies werden tot maat gebombardeerd.
De eerste kratten waren er inmiddels doorheen, de radio speelde wat vrolijke deuntjes, toen Mario aankwam. Na de wedstrijd Ajax – Heereveen hebben we ons lekker opgetut en vertrokken vol goede moed naar de Action Factory. Daar troffen we een volle zaal en begon een Spetterende Show. Tijdens deze show werd er lekker gezongen en gedanst en alles zag er vredelievend uit. Totdat de ster van de show plotseling werd vastgebonden… enge mannen in zwarte gewaden vielen haar aan. Toen liep het bijna uit de hand… heel DVC4 begon te schreeuwen:’Hé Joh!! Hé Joh !!!’, maar de watjes bleven toch voor de zekerheid maar veilig op hun stoel zitten… en dat was maar goed ook, want het bleek bij de show te horen. Ze werd even later weer vrij gelaten en de show werd afgesloten met een lief nummertje…
Een aantal van ons zaten zich ondertussen toch enigszins te vervelen en gingen op zoek naar ander vertier. Dit vonden ze in de speelautomatenhal. De statistieken wijzen helaas niet meer uit hoeveel muntjes er hier ge(ver)speeld en gewonnen zijn, maar geloof me, we zouden zo nog een weekend kunnen blijven. Al met al werd de behoefte aan bier toch weer groter dan de behoefte aan spelletjes en uiteindelijk belandde we toch weer op het terras. Hier werden weer de nodige ‘Bierpunten’ bij elkaar gespaard.
Op een gegeven moment haakt Mario af. Hij zag er niet erg lekker uit. Erwin dacht: ‘Hè? Die Mario is er nog maar net en heeft pas twee biertjes op… is ie nu al dronken??’ Hij besluit achter Mario aan te hobbelen en begint tegen Mario te praten. Maar het enige wat Mario nog uit kon brengen was:’BLUUUUUHHH’, ’BLUUUUUHHH’, en nog eens ’BLUUUUUHHH’. Mario en Erwin waren even afwezig maar het feest ging voor de andere in de Action Factory ging gewoon door. Mini bleek stomdronken te zijn en werd erg aanhankelijk bij een aantal leuke dames. Gelukkig hoefden we niet in te grijpen…Woggie had een gezellig gesprek met de kale entertainer van de show kort daarvoor. Deze kale man zou later als een rode draad door het weekend gaan lopen.
Erwin heeft ondertussen Zwario in zijn bedje gelegd en is inmiddels compleet verdwaald. Hij is zonder jas in de ijzige kou op zoek naar de Action Factory. De joekels van een wegwijsborden, die op de heenweg nog zo overduidelijk leken, zag hij stuk voor stuk over het hoofd. Nadat hij na ongeveer 45 minuten eindelijk was teruggekeerd in de Action Factory bleek daar het licht al aan te zijn, en vond hij zijn vrienden die zich af stonden te vragen van wie die grijze jas nu eigenlijk was.
De avond leek op z’n einde te lopen en we keerden terug naar de huisjes. Daar werd een lekker biertje gepakt, een kaartje gelegd, een aantal frikadelletjes gemicrowaved, en een warm vuurtje gemaakt. Fuut zijn lectuur moest er het eerst aan geloven. Maar wat wil je ook als je de VARA-gids mee op vakantie neemt…
Langzaam aan zakte iedereen in en het leek of er rustig aan de nacht begonnen kon worden… leek… totdat om 03:30 uur in het ‘Die Hard’ huisje plotsklaps SLIPKNOT keihard werd aangezet… Marco en Dani waren de belhamels die de Cd-speler hadden aangezet. Zij sprongen weer snel het bed in en wachtte al giechelend onder de dekens totdat de eerste huisgenoot over een paar seconde al schreeuwend de cd-speler uit zou zetten … Na 30 seconden… nog steeds SLIPKNOT… na 90 seconden… nog steeds SLIPKNOT… Na 1 heel nummer … nog steeds SLIPKNOT … Marco en Dani lagen zich zo te bescheuren dat ze er beide de hik van kregen. Het heeft uiteindelijk 4 nummers SLIPKNOT geduurd voordat Wallie licht mopperend de CD had uitgezet… Wat hij toen nog niet wist is dat hier nog een vervolg op zou komen…
| Zaterdag 18 oktober 2003 |
Bij het ontwaken werd er door iedereen een beetje rustig aan gedaan. Iedereen deed een beetje z’n eigen dingentjes: beetje douchen, beetje zitten, beetje broodjes eten, beetje TV kijken…. Alles leek in eerste instantie heel normaal. Maar toch was er iets vreemds aan de hand, al konden we er maar niet uitkomen wat dat was. Er werden nog wat eitjes gekookt, er werd getracht de vorige avond te bespreken, er werd naar huis gebeld… heel normaal zou je zeggen, maar wat was dan het abnormale gevoel wat we allen hadden?? Mario bleek nog niet echt te zijn opgeknapt en zat er wat stilletjes bij. Hij bracht nog wel het gerucht in de wereld dat er de avond ervoor iemand goed over zijn nek zou zijn gegaan. Van de dader is tot op heden nog niets vernomen….
En opeens wisten wat er nu zo raar was… het was iets wat we nog niet eerder hadden meegemaakt… Het was tRUBENdorf!!! Het was zaterdag en tRUBENdorf zat fit bij ons aan de ontbijttafel!!! Voor het eerst in al die jaren dat we het trainingskamp houden brengt Ruben de ochtend niet in zijn nest door… wat een feest!. Hij ging na de broodjes zelfs direct mee met de groep naar het ‘Plaza’. Hier hebben we een (niet zo lekker) kopje koffie en een goed stuk gebak genuttigd. Daarna uiteraard weer een frisse duik in het zwembad. Ze schenen daar namelijk een WildWaterBaan te hebben. Dat wilde wij wel eens mee maken, dus gingen op zoek… Toen we eenmaal weer in de WaterBaan terecht waren gekomen werden we door de badmeesteres uitgenodigd voor de PèpèTVshow in de Action Factory. Ze scheen namelijk ook te kunnen zingen. Dat wilde wij natuurlijk meemaken…
Na het zwemmen eerst nog maar een burgertje gaan happen in het frietkot. Daar werden de eerste ‘Bierpunten’ alweer gespaard. Eenmaal weer in het huisje kwam bij sommige het bier drinken maar weer moeilijk op gang. Ook nu ging de regel: ‘De eerste is smerig en de laatste moet je niet nemen…’ weer op. Om 16:00 uur begon de show. Om de tijd te doden is er nog een robbertje geklaverjast. Daarna zijn we op tijd naar de Action Factory gegaan voor het optreden. De kale was ook weer van de partij en zong samen met de badmeesteres (en nog twee anderen) de kleine kindertjes in de zaal toe. We waren niet echt onder de indruk en besloten dan ook maar weer een spelletje roulette te gaan spelen in de automatenhal.
Eenmaal weer terug in het huisje voor de verandering maar weer een biertje en een pornoboekie… Een aantal van ons besloot weer te gaan zwemmen. Omdat Mario het zwembad ook wel een wilde zien ging hij ook maar eens mee. Eric en Erwin bleven achter om een beetje te zappen. Zij zouden gebeld worden als de rest van de clan uit het zwembad kwam, zodat we met ons allen konden gaan eten… 19:00 uur… 19:30 uur… 20:00 uur… ‘Zo Eerc, ze lijken het nogal naar hun zin te hebben in het zwembad… 20:30 uur… 21:45 uur…. ‘He gasten… daar zijn we weer…!!’. ‘Mooi!’ dachten Erwin en Eric, ‘Dan kunnen we gaan eten!’. ‘Hoezo, hebben jullie niet met die andere gasten mee gegeten??’ De oplettende lezer begrijpt al dat Eric en Erwin een half uur later met z’n tweetjes weer in het frietkot zaten, aangezien de restaurants en pannenkoekenhuizen al dicht waren. Ze hebben hun ‘vrienden’ dan ook hartelijk bedankt voor het telefoontje…
Tijdens dat eten hadden de anderen ‘vrienden’ hun zwembroek inmiddels opgehangen en waren op weg gegaan naar de Action Factory. Hier zou het wel eens gezellig kunnen worden. Tijdens een van de bierronde’s viel, uit het niets, de Quote van het weekend: ‘Hé Woggie, je wordt vader hoor, geen opa!!!’ Helaas is tot op heden nog niet duidelijk waar Woggie de opmerking aan verdiende, maar zeker is dat iedereen dubbel lag!… Er waren een tweetal stumpers aan het optreden. Gitaartje en keyboard… u kent het wel.. beetje foute nummers zingen. Mini wordt dat zat en vraagt een verzoekje aan, en of hij dat dan zelf mag zingen. Helaas mag dat niet en wordt Mini afgewimpeld met een kut smoes: ‘De apparatuur is kapot…..’ Ja ja, dat zullen we nog wel eens zien, dacht mini al. Plots wordt er een leuk deuntje gespeeld welke Mini herkent. Hij stapt het podium op en doet alsof hij iets wil vragen, maar voor de stumpers het door hebben GRIJPT Mini de microfoon en begint te zingen… HET DAK GING ERAF!! De hele zaal ging plat! Ook drie duitse chickies die de hele avond stil op hun stoel zaten begonnen nu ineens wel te dansen. Gezien het grote succes mocht ie nog een nummertje doen, en voor we het wisten stonden we allemaal te twisten… .
Al snel daarna legde Mini contact met de Duitse en werden de meisjes (Franca, Tina en … ??… het meisje met de bolle tieten) uitgenodigd in het huissie. Het licht in de zaal ging aan, er werd tussen een aantal groepen wat heen en weer gezongen (Yosti Yosti Yosti beeeeent…. Yosti beeeent… Yosti beeeeheeeeheeent…. ) en er ontstond een licht grimmige sfeer… (nee hoor, maar dat is voor het verhaal wel leuk). Plotseling kwam er een zeer dronken Duitse vent naar Woggie toe en begint tegen hem te praten. Woggie probeert terug te praten in het Duits…(dom dom dom) … Beppe zegt (letterlijk): praat Nederlands!!… Woggie praat in Nederlands verder, en dan gaat het mis: Woggie praat Nederlands tegen Duitser, Duitser praat Duits terug. Woordenwisselingen over en weer. Duitser zegt: ‘Problem?’ Wog zegt: ‘Probleem??’… Duits, Nederlands, Duits, Nederlands…. Een vurig gesprek op het scherpst van de snede… maar de Duitser koos toch maar ‘Eier für seiner Geld’ en droop langzaam af.
Buiten aangekomen zaten de Duitse Meisjes op ons te wachten en Mini nam ze mee (hij sprak namelijk het beste Duits!) We waren iets eerder in het huisje en zette de TV nog even aan. Toen ze binnen kwamen keken ze een beetje onwennig. Na de Canal+ porno te hebben uitgezet leken de dames zich iets meer op hun gemak te voelen en hielpen ons met het opmaken van de Breezer en Flügel voorraad … Mini ging weer een stukje zingen. Ook de dames wilde graag een stukje voordragen… het leek een dolle boel. Maar toch was er iets wat de dames weerstond van uit hun dak te gaan. Iedereen dacht: ‘die zijn zo vertrokken’, maar na een uur zaten ze er nog. Het feestje ging gewoon. Marco en Dani trokken de lamp aan, Fuut kreeg trek in Popcorn en Marco wilde hem dat maar al te graag geven, de Frikadelletjes leken te smaken en DJ Beppe stond lekker te draaien. De dames vonden het blijkbaar geen probleem dat ze zoveel gefilmd en gefotografeerd werden, en dat is dan ook gebeurd. Ook de beerputluchten van het toilet weerhield ze er niet van om er gewoon gebruik van te maken, i.p.v. op te stappen en naar een hygiënisch toilet op zoek te gaan. Na twee uur hielden ze het dan toch voor gezien en vertrokken met een lichte traan...
Eric was inmiddels al helemaal out. Hij lag bij Marco op het bed. Nadat Marco hem vriendelijk verzocht te verkassen naar zijn eigen bed gebeurde er niet echt veel. Marco besloot Eric op te tillen en hij dumpte hem in z’n bedje… het leek alsof ie als sliep… iemand zei dat we hem zo niet konden gaan laten slapen… die kleren moesten uit… ik laat de lezer verder te raden wat er gebeurde…
Duidelijk tijd voor de DarkRoom… deze keer niet in een muffig slaapkamertje, maar gewoon in de muffige woonkamer. Bijna iedereen was aanwezig… (Eric? Mario??), Wat er daar besproken is blijft uiteraard binnenskamers maar de belangrijkste termen zijn: Longdrinkglas, Aars, Aframmen en …… Respect!!!
Langzaam zwakte de gesprekken af en ging het echt helemaal nergens meer over… Het was weer mooi geweest…. Behalve voor Marco en Dani… na eerst wat flauwe geintjes met natte WC rollen en het leegspuiten van DEO-bussen, begon de radio oorlog opnieuw… maar nu echt!
Het begon rond 05:00 uur weer met de CD-speler, maar die had Walter al snel uit. Hij had het netsnoer mee zijn kamer opgenomen. Toen bleken Marco en Dani nog ergens batterijen te hebben. Die slag was aan hen. Voor de zekerheid de bezem voor Walter zijn deur gezet, maar dat bleek een slechte barricade… Dus Walter de CD-speler verwijderd. Marco en Dani laten zich niet kisten en zetten de radio in de keuken keihard aan. 3-2. Walter zet ook deze weer uit en barricadeert de slaapkamerdeur van Marco en Dani met kratjes bier en zet een paar flesjes op scherp… het werkt… KLENG… Dani dacht: ‘Kut, waarom heb ik dat niet bedacht!’ 3-4… het schijnt dat de wekker radio nog een aantal maal geloeid heeft, maar hoe het uiteindelijk allemaal is afgelopen is niet duidelijk… maar ook niet zo belangrijk… er is in ieder geval voldoende jolijt beleefd….
| Zondag 19 oktober 2003 |
Het begin van de dag verliep een beetje hetzelfde als de zaterdag. Na de broodjes gingen we weer voor de koffie met gebak. Dani, Mario (huh, was die er ook??) en Mini vertrokken al voor het middaguur weer richting huis vanwege andere verplichtingen. De achterblijvers gingen weer zwemmen, want die WildWaterBaan die er scheen te zijn, moest toch maar eens gevonden worden. Maar helaas, weer niets. Dan de glijbaan maar eens inspecteren. Al snel bleek dat de GlijbaanKitter maar een amateur geweest moet zijn. De randjes staan nu nog in onze ruggen. Dan maar weer de waterbaan in en een beetje relaxen…
Na het zwemmen weer een kippenvleugeltje en een patatje gehaald in het frietkot. We hadden geluk! We werden weer geholpen door iemand voor wie het de eerste dag leek te zijn. Maar het smaakte er niet minder om. In de middag nog een potje voetbal gekeken, waarover we het verder niet gaan hebben. Jammer, gewoon Jammer. ’s Middags nog een potje roulette in de automaten hal.
Marco heeft hier een nieuw spelletje ontdekt: gokkers jennen! De spelregels zijn als volgt:
- Men wacht tot er lichte druk ontstaat
- Men sluipt naar een aanwezige gokker/speler
- Men kijkt geïnteresseerd over de schouder mee
- Men zet de sluitspier geruisloos open
- Men neme afstand en kijkt vanuit een ander hoekje hoe snel het slachtoffer bezwijkt
De punten:
- Gokker reageert niet (1 punt voor de moeite)
- Gokker merkt het op, kijkt vies om en speelt door (3 punten)
- Gokker wordt boos op de persoon die ernaast staat (6 punten)
- Gokker tikt af en loopt mopperend weg (10 punten)
- Gokker roept hardop: ‘GATVER!!’ (2 Bonuspunten)
Eric had de spelregels al snel door en ging voor de hoofdprijs!!
Na al het speelplezier toch maar weer terug naar het huisje. Hier hebben we een beetje rondgehangen en geprobeerd ons te gedragen… helaas… De openhaard… was nog te weinig gebruikt. Hier en daar werd wat hout gesprokkeld, maar dat was ook niet veel. Er werden dozen gescheurd en verbrand. Tot slot moesten de Pornoboekies het ontgelden… de een na de andere vloog er in… BEHALVE het halve Homoboekie!! Waarom ging die er niet in??
Iemand had eerder het weekend al ontdek dat het huisje naast ons (het was een mindervalide huisje) niet bewoond was. Bij nader onderzoek bleek de schuifdeur open te staan. Een uitgelezen mogelijkheid voor kattenkwaad… zou je denken… echter, we bleken gewoon praktisch gebruik te maken van deze gelegenheid: Marco heeft even lekker schoon kunnen schijten, de gesneuvelde flessenopener werd omgeruild voor een verse en ook de lamp kwam even onder de aandacht. Dit bleek echter niet zo eenvoudig en die hebben we dan ook maar laten hangen.
Het was weer tijd om te gaan eten: 3 van ons gingen naar het frietkot. De andere 6 naar het pannenkoekenhuisje. Na het eten zouden we dan weer verzamelen en samen gaan zwemmen. Dit heeft echter even geduurd. Het bleek namelijk erg gezellig in het pannenkoekenhuisje. Bij binnenkomst gingen we uiteraard gelijk op zoek naar de kleurplaten, maar al snel viel de aandacht op de feestelijk ‘koksmutsen’. Nadat we allemaal onze naam erop hadden geschreven en de muts hadden gepast kon het feest beginnen. We maakten al direct kennis met de aantrekkelijke serveersters en de plezante koekenbakkers. Natuurlijk moesten we met ze op de foto. Eerst waren Ome Jan en z’n knecht (Almara) aan de beurt… er zouden er nog vele volgen. Woggie toont zijn vaderlijke gevoelens en maakt een muts voor een irritant klere ventje. Wel lief van Woggie. Op ons verzoek wordt K3 keihard opgezet. De gezichten van de overige bezoekers begonnen al langzaam scheef weg te trekken. Echter, toen ze doorkregen dat we die liedjes ‘serieus’ aan het meezingen waren, en dat hun kinderen het ook allemaal wel leuk vonden kon er hier en daar weer gelachen worden… Ondertussen was het eten opgediend. Hier willen we niet te lang bij stil staan… (champignons in de kippensoep??? BWEEÈ)
Toch is het erg gezellig en ook het personeel schijnt het erg naar hun zin te hebben: Sam schept op dat ze de baas is, Femke loopt lekker te huppelen, Lisa die geen Lisa heet werkt al glimlachend lekker hard door, Danielle en Tamara lachen van een afstandje maar durven al snel dichterbij te komen, en even later worden er hier en daar wat attributen uitgedeeld. Er zit plotseling een heuse piraat aan tafel met z’n ballen … uh, pardon, BALLON te spelen. Er circuleert een Tiara bij Tamara en Walter en Woggie leven zich uit met de ballen van het ballenbad. Ondertussen gebeuren er een aantal kleine ongelukjes bij de dames. Soepkommen vallen, glazen sneuvelen, en kleine kinderen die ‘natuurlijk’ willen helpen bij het opruimen lopen als snel op hun sokjes de scherven te ruimen. Al met al liep het redelijk goed af en heeft er slechts bij één van de dames wat bloed gevloeid. Maar beter een snee in de vinger als een… of was het nou toch andersom … In ieder geval werd er duidelijk wie er wel de baas van de toko was en Sam viel flink door de mand. De baas moest het bij Woggie op schoot maar even gaan uitleggen. Overigens leek het erop dat er wat lang werd gewacht met het opdienen van de rest van ons eten… Wat zijn ze met ons van plan?? Om ons heen rekenen de overige gasten al langzaam maar zeker af en wij moeten de pannenkoeken nog krijgen… Ze zouden ons toch niet ‘extra lang’ willen laten zitten? De sluitingstijd komt al dichterbij… wat gaan ze na sluitingstijd met ons doen??…
Ondertussen worden er steeds meer foto’s gemaakt. Het lijkt een avond om niet te vergeten te worden. Woggie vraagt Daniëlle en Tamara een persoonlijk boodschap op zijn koksmuts te schrijven, waarna deze charmante dames op hun beurt hun eigen muts wilden laten beschrijven. Leuk plan, maar in plaats daarvan schreven wij ook een boodschap op hun koksmuts en al snel liepen we allemaal met een muts op. Nadat de persoonlijke boodschappen, natte kussen, nog nattere kussen en 06-nummers waren uitgewisseld was het tijd voor de groepsfoto… een charmant stelletje, al zeggen we het zelf.
De tent was inmiddels leeg. Nu waren we op het punt beland dat we ze voldoende hadden afgeleid waardoor het leek of ze vergeten waren de rekening op te maken… maar zo eerlijk als we zijn, boden we toch maar aan af te rekenen. Toen werden wij door hen verleid om onze zak leeg te keren en kwamen tot de ontdekking dat we zo’n 18 euro fooi hebben gegeven. Voor sommige van de lezers lijkt dat misschien niet veel, maar geloof me….. voor DVC 4… da’s gewoon 10 bier in de kroeg !! Het afscheid viel zwaar, maar de makkers die naar het frietkot waren geweest hadden een deel van de pret gemist en wilde ondertussen wel eens gaan zwemmen. Dat was een goed plan….
Ook nu is Wildwaterbaan niet gevonden, maar nu zou het aan onze toestand gelegen kunnen hebben. De waterpret was maar voor korte duur, aangezien we al het hele weekend naar het volgende avontuur hadden uitgekeken: Het Karaoke!!! … maar wat een desillusie… waar het vorige jaren in de Vossemeren elke keer een topfeest werd met volle zalen en enthousiast publiek, kwamen we nu in een barretje terecht met slechts zo’n 30 bezoekers die een aantal softe liedjes aan het zingen waren. Complimenten voor de kale, hij probeerde er wederom iets van te maken, maar….tja…. Totdat Woggie en Ruben aan de beurt waren. Het traditionele ‘Vriendschap’ werd van de plank gehaald en uit volle borst voorgedragen. Natuurlijk konden ze rekenen op de vriendschap van hun teamgenoten en we zongen dan ook uit volle borst mee. Het leek dan toch nog wat te worden. Ook met een aantal andere karaoke-ers werd nog ff lekker meegezongen (‘I will survive,LA LA LA’ en ‘Hé Jude’ lagen lekker in het gehoor… ) Maar het feestnummer van de avond was toch wel het ‘’s nachts na tweeën’ van Woggie, Ruben en Fuut. Helaas had de kale vergeten de microfoon van Fuut aan te zetten, maar het was er niet minder muzikaal door. Het dak ging er af….
Maar al met al niet de top Karaoke avond waar we op gerekend hadden. Op het laatste moment dus toch maar besloten nog even naar de Action Factory te gaan, want dat zou tot 01:00 uur open zijn….. Dat was een grote fout. Er waren daar nog minder mensen en we hadden de laatste ronde net gemist. Maar wat een knipoog al niet kan doen: we mochten er nog ééntje nemen…. Maar de lol was er al een beetje af. Verder in de Action Factory niet veel meer ondernomen en na het pilsje slenterde we naar huis. Gelukkig nog wel genoeg punten verzameld (21!, weer die knipoog!) voor de slippers. Ook in het huisje was de fut er een beetje uit, en een aantal gingen al vlot naar bed. Waarschijnlijk toch te veel energie in de eerste twee dagen gestopt….Fuut bleef nog even achter in het Die Hard huisje. Dit was echter niet opgemerkt door degene die als (voor)laatste naar het pluisjeshuisje was teruggegaan. Daar lag iedereen dus al te pitten en de deur was al op slot. Fuut wilde toch graag naar binnen…KLOPKLOPKLOPKLOPKLOPKLOPKLOP…. Wat een herrie!! Vond hij!! Want iedereen sliep gewoon door… Beppe werd op een gegeven moment toch wakker en deed toch maar open… achteraf bleek de voordeur gewoon open… Later die nacht bleek de radio oorlog te zijn over gewaaid naar het pluisjeshuisje want om 04:15 uur ging de wekkerradio in de keuken plotseling KEIHARD af… maar ook nu was Beppe de enige die er wakker door werd… na een kleine speurtocht had hij de wekker gevonden en uitgezet… weinig nachtrust voor onze Beppe… maar die had gelukkig Paula’tje nog….
| Maandag 20 oktober 2003 |
De maandag kunnen we kort over zijn. Broodjes, de teringzooi opruimen, inpakken, de lamp plakken (Ing. Wallie had een briljante plak techniek bedacht…), auto’s halen, statiegeld inleveren (slechts 40 euri), koffie met gebak van het statiegeldgeld, slippers gehaald, maar slippers waren niet zo leuk. Ze bleken ook regenjasjes te hebben….dat waren er helaas nog maar 8, maar de verdeling was snel gemaakt.…
We hebben tot slot de auto gepakt reden richting de Mac in Delft Noord… daar hebben we nog ff een bakkie genomen om af te sluiten en de cirkel rond te maken. Een geweldig einde aan een (toch wel weer) fantastisch weekend….
Toch blijven er nog een hoop vraagtekens: Wie heeft er gekotst in het pluisjeshuisje, hoe krijgt iemand in hemelsnaam een longdrinkglas vol en wat is er in godsnaam met de Olvarit gebeurd!!!!
