Onregelmatig publiceert uw bekende reporter Mini een column op DVC4.nl.
Mini schrijft eerlijk, scherp, onzinnig en dubbelzinning maar vooral met verpozing.

Vanmorgen, onderweg naar werk, keek ik over de groene velden van Stompwijk langs de A4 en droomde ik even weg naar de afgelopen seizoenen. Terugkijkend en alvast een stukje vooruitdenkend naar het nieuwe seizoen.

Het afgelopen seizoen is in zijn geheel niet teleurstellend geweest. We hebben immers van alles meegemaakt. Het begon met mooie winstpartijen, maar daarna tegen Full Speed merkten we dat iedereen te optimistisch ingesteld was. Een aantal wedstrijden later werd de vorm weer herpakt om zelfs misschien een gooi te doen naar het kampioenschap. Het afgelopen seizoen leek bijna zelfs een herhaling te worden van het “oh-zo mooie” kampioensjaar. Maar helaas, het mocht nét niet zo zijn.

Terugkijkend naar de afgelopen seizoenen hebben we, in tegenstelling tot vorig en aankomend jaar, nu een vrij jong team met wat oude(re) ervaren spelers. Op Laar na is iedereen gebleven en hebben we met Douwe versterking in de verdediging gevonden. De unieke formule, die eigenlijk altijd al rondom dit bijzondere team te vinden is geweest, blijkt terug te keren in de vorm dat men bij elkaar blijft als team.

De oudere spelers weten nog goed dat het magische team ineens uit elkaar spatte na het seizoen 2010/2011... Oude helden als Dani, Rikkie, Zwario, Moreno, Berkie, Woggie, Beppe en Pluis haakten allen af. Toch bleef er, lichtelijk verward na zoveel vertrekken, schijnbaar toch een vaste kern over. Helaas te weinig man om competitie te spelen. Men ging zichzelf niet verlagen, maar naar een andere competitie “verplaatsen”, een soort van stapje opzij. Deze 7-tegen-7 competitie bleek niet het feest te worden wat men ervan verwachtte. Het hopen was op nieuwe(oude) aanwinsten, om zo weer terug te keren naar het “echte” veldvoetbal.

Het seizoen 2011/2012 werd op deze manier een lange lijdensweg. Maar er werd op de deur geklopt door vijf jonge aspiranten bij DVC wethouder Pleun. Zij wilden hun kunnen laten zien en acteren op een, nog nader af te spreken, bijzonder niveau. Pleun kwam al gauw bij het team van, de inmiddels gepensioneerde maar full time lijder van DVC4, Aad van Tuyl. Men maakte kennis met de oud gedienden Erwin, Blok, Tuyl, Truub, Fuut, Laar en Mini en men wist dat het weer zou kunnen gaan gebeuren. Echter, de vraag blijft altijd hoe lang en hoe goed een team samen kan functioneren. Inmiddels was oud gediende Rimmo, na 10 jaar afwezigheid, terug op het welbekende nest gekeerd. Ook Baileys was gemobiliseerd om te fungeren als een nieuwe Dani en draagt al een aantal seizoenen met trots het 'golden-shirt'.

Het blijft lastig om altijd te kijken hoe, en of, aanwinsten betrouwbaar zullen zijn in het opdagen van wedstrijddagen. Ik denk dat men op alle nieuwe aanwinsten, ook voor de jaren erna met bijvoorbeeld Tarik, aan kan! Hulde daarvoor! De een na een avondje stappen wat drukker dan een ander, maar men is altijd wel, hetzij net op tijd, aanwezig.

Dat het snel qua niveau omhoog gaat is ook te danken vanwege de input van oud aanvoerder Blok. Hij heeft bedankt voor de functie en het stokje inmiddels overgedragen aan Rimmo. De kersverse vader van Luca heeft zijn verantwoordelijkheden gepakt en zal deze niet alleen aan zijn zoon tonen maar aan het gehele team.

Maar hoe kun je een team leiden zonder visie. Wat is een visie eigenlijk? Visie is als je vanaf het begin af aan begrijpt dat er plezier gemaakt moet worden om de treure gezichten op te vijzelen en de gezelligheid op het voetbalveld te kunnen vullen. Visie is als je van het begin af aan begrijpt dat alleen dan pas een team succesvol kan zijn. Zonder visie wordt er te weinig moeite gedaan om iets te bereiken. Dus zal de visie voor dit elftal aankomend seizoen helder zijn: Plek 1!

Hopelijk deelt iedereen dezelfde visie als ik en kunnen we aan het einde van het seizoen met zijn allen een kampioensfeest houden! Het wordt tijd dat oude tijden herleven, nieuwe mensen op voetstukken geplaatst kunnen worden, vaders de luiers verschonen, moeders de sportkleding weer eens wassen en dat men altijd nog steeds de krenten in de pap blijft fleppen.
{jcomments on}